صندوق سرمایه گذاری مشترک یا غیرقابل معامله به صندوقی گفته می‌شود که واحد آن قابل معامله در بورس نمی‌باشد و برای خرید و فروش واحدهای صندوق یا باید بصورت حضوری به یکی از دفاتر صندوق مراجعه کرده و یا از طریق سایت صندوق‌ها واحدهای سرمایه‌گذاری را خرید و فروش کنید.

در حال حاضر در بازار سرمایه ایران، صندوق های سرمایه گذاری غیرقابل معامله مثل صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله در سه قالب سهام، اوراق با درآمد ثابت و مختلط وجود دارند. صندوق های سرمایه گذاری مشترک غیرقابل معامله دارای ویژگی‌هایی هستند که برخی از آن‌ها به شرح زیر است:

1. سرمایه‌گذاران صندوق های مشترک، واحدهای سرمایه‌گذاری را از طریق شرکت (کارگزاری) متولی صندوق خریداری می‌کنند و نمی‌توانند آن را در بازار ثانویه به سایر سرمایه‌گذاران بفروشند.
2. قیمتی که سرمایه‌گذاران به ازای هر واحد سرمایه‌گذاری در صندوق های مشترک پرداخت می‌کنند، برابر است با خالص ارزش دارایی هر واحد سرمایه‌گذاری صندوق به اضافه تمام هزینه‌ها و کارمزدهایی که در هنگام خرید تعیین می‌شود.
3. واحدهای سرمایه‌گذاریِ صندوق های مشترک «قابل بازخرید» هستند، به این معنا که سرمایه‌گذاران می‌توانند واحدهای خود را به صندوق بفروشند (یا گارگزار این کار را انجام دهد).
4. صندوق های سرمایه گذاری مشترک برای سرمایه‌گذاران جدید صندوق، واحدهای جدیدی ایجاد می‌کنند و می‌فروشند. اگر چه بعضی از صندوق‌ها گاهی فروش خود را متوقف می‌کنند (مثلا زمانی که خیلی بزرگ شده‌اند).
5. مدیریت پرتفویِ سرمایه‌گذاریِ صندوق های مشترک، عموما توسط اشخاص جداگانه‌ای تحت عنوان «مشاوران سرمایه‌گذاری» انجام می‌شود که وظیفه خرید و فروش اوراق بهادار و انتخاب ترکیب بهینه دارایی‌ها را بر عهده دارند.

منظور از صدور واحدهای سرمایه‌گذاری، ایجاد یک واحد سرمایه‌گذاری به نام سرمایه‌گذار و استفاده از وجوه آن برای انجام سرمایه‌گذاری در صندوق است.
منظور از ابطال واحد سرمایه‌گذاری، نقد کردن قسمتی از دارایی‌های صندوق و پرداخت وجوه حاصل از آن به سرمایه‌گذار و حذف یک واحد سرمایه‌گذاری از صندوق است.
مکانیزم صدور واحدهای صندوق از منظر سرمایه‌گذار به نوعی مشابه مکانیزم خرید سهم در شرکت‌های سرمایه‌گذاری و مکانیزم ابطال مشابه مکانیزم فروش سهم است است.