در مواقعی که شرکت نیاز به منابع جدید برای طرحهای توسعهای خود دارد، اما به دلایل مختلف نمیخواهد و یا نمیتواند از محل بدهی بانکی این منابع را تامین نماید، معمولا به افزایش سـرمایه از محل آورده نقدی سهامداران روی میآورد. به دلیل اینکه این روش، نیازمند تامین منابع جدید از سوی سهامداران فعلی شرکت است، شرکت حق استفاده و حضور در آن را ابتدا به سهامداران شرکت میدهد.
به این صورت که اوراقی تحت عنوان «حق تقدم سهام» در اختیار سهامداران فعلی قرار میگیرد. سهامدار در مدت زمان مجاز برای معاملات این اوراق که معمولا 60 روز است و به آن مهلت پذیرهنویسی گفتـه میشود، دو راهکار دارد.
- پرداخت مبلغ اسمی سهام: در این روش سهامدار به ازای هر سهم باید مبلغی را در بازه زمانی دو ماهه به شرکت پرداخت کند. این مبلغ در ایران معمولا هزار ریال (قیمت اسمی سهم) است. با این کار پس از طی شدن مراحل افزایش سـرمایه، حق تقدم شما تبدیل به سهم عادی میشود.
- فروش حق تقدم: اگر سهامدار به هر علتی تمایل نداشتـه باشد که از حق تقدمهای خود استفاده کند، میتواند در بازه زمانی دو ماهه حق تقدمهای خود را به سرمایهگذاران دیگر بفروشد. این حق تقدمها مانند سهام عادی در بورس قابل معامله هستند. حق تقدم هر سهم با اضافه شدن حرف «ح» پس از نماد آن قابل شناسایی است. بهعنوان نمونه، حق تقدم ایران خودرو با نماد «خودروح» معامله میشود.